โรคกระดูกพรุน การวินิจฉัยโรคดำเนินการโดยอิมมูโนฟลูออเรสเซนซ์ โดยตรงโดยใช้โมโนโคลนอลแอนติบอดี นอกจากนี้ยังใช้การแยกเชื้อโรคในการเพาะเลี้ยงเซลล์ ที่รับการรักษาด้วยเมตาบอลิซึม สัญญาณเอกซเรย์ของโรคไรเตอร์ โรคกระดูกพรุน กระดูกเชิงกราน อุซึระเดี่ยวในพื้นที่ของข้อต่อ ข้อโคนนิ้วเท้า โรคกระดูกพรุนระหว่างกระดูกสันหลัง โรคกระดูกพรุนผิดรูป ซินเดสโมไฟต์เดี่ยว โรคถุงน้ำดีอักเสบ ส่วนใหญ่เป็นข้างเดียว ระดับ I-II ตามลักษณะที่แสดงถึงการอักเสบ

ระดับแรกการขยายตัวของรอยแตกที่ไม่สม่ำเสมอ ระดับสอง การหดตัวของรอยแตก การเสื่อมสภาพ ภาวะกระดูกพรุน การยึดเกาะบางส่วน ข้อมูลห้องปฏิบัติการ ขาดปัจจัยรูมาตอยด์ในเลือด แอนติเจน HLA-B 27 ที่เป็นบวกบ่อยกว่าในประชากร ความบกพร่องทางพันธุกรรม การรักษา เชื้อโรคถูกกำจัดให้สิ้นซากด้วยยาปฏิชีวนะจากกลุ่มของแมคโครไลด์ อะซิโทรมัยซิน คลาริโทรมัยซิน โรวามัยซิน เตตราไซคลีน เมทาไซคลิน เมนาไซคลิน

ฟลูออโรควิโนโลน โลเมฟลอกซาซิน ไซโปรฟลอกซาซิน ออฟลอกซาซินมีการระบุการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกัน การเตรียมต่อมไทมัส อินเตอร์เฟอรอน ตัวเหนี่ยวนำการสังเคราะห์อินเตอร์เฟอรอนภายในร่างกาย การบำบัดด้วยการปรับเปลี่ยนอาการรวมถึงการใช้ NSAIDs กลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์ซึ่งกำหนดไว้ ในกรณีของโรคไรเตอร์ที่รุนแรงมากโดยมีอาการผิดปกติ การบำบัดด้วยการปรับเปลี่ยนโรครวมถึง การใช้ซัลฟาซาลาซีนด้วยโรคข้อแบบถาวร

จึงเป็นไปได้ที่จะใช้การเตรียมเมโธเทรกเซท โรคกระดูกสันหลังคดที่ไม่ทราบสาเหตุ เป็นรูปแบบหลักของ โรคกระดูกพรุน เลือดลบและมีลักษณะเป็นหลักสูตรเรื้อรังที่ก้าวหน้า ซึ่งนำไปสู่การเชื่อมต่อกันของข้อต่อ ลิ้นลำไส้เล็กต่อลำไส้ใหญ่และหมอนรองกระดูกสันหลัง การกลายเป็นปูนของเอ็นกระดูกสันหลัง และข้อจำกัดของการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลัง ภาพทางคลินิก ปัจจัยเสี่ยงสำหรับหลักสูตรที่ไม่เอื้ออำนวยคือเพศชาย การพัฒนาของโรคก่อนอายุ 19

ข้อจำกัดของการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังใน 2 ปีแรกของโรค โรคข้ออักเสบของข้อต่อสะโพกเมื่อเริ่มมีอาการของโรค การรวมกันของโรคข้ออักเสบ ด้วยการอักเสบที่รุนแรงใน 2 ปีแรกของโรค ค่า ESR และ CRP สูงเป็นเวลานาน การปรากฏตัวของ HLA-B 27 การรวมกลุ่มของโรคจากกลุ่ม ของกลุ่มโรคที่มีอาการหรือการอักเสบของกระดูกสันหลัง อาการหลักคืออาการปวดหลังและตึง โรคนี้เริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย ใน 20 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยจะได้รับผลกระทบครั้งแรก

รวมถึงข้อต่อส่วนปลาย กระดูกสันหลังและโรคที่เกิดจากข้อเชิงกราน ไม่มีข้อต่อ ความพ่ายแพ้ของข้อต่อส่วนปลายพบได้ในกรณีมากกว่า 35 เปอร์เซ็นต์ มักเป็นข้อต่อขนาดใหญ่ ไหล่ สะโพก เข่าและข้อเท้า อาการทางคลินิกหลัก เริ่มมีอาการของโรคก่อนอายุ 40 ปี เริ่มมีอาการเจ็บปวดและตึงขึ้นทีละน้อย อาการคงอยู่นานกว่า 3 เดือน อาการตึงในตอนเช้าหายไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวและการถ่าย ยากลุ่ม NSAIDs การรักษาหลักการสำคัญของการรักษา

วิธีการของแต่ละบุคคล ขั้นตอน ผลกระทบต่ออาการหลักของโรค การบำบัดควรมุ่งไปที่การบรรเทาอาการปวด NSAIDs กลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์ ระงับการอักเสบและป้องกันความก้าวหน้า ของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง หรือชะลอการพัฒนา ฟื้นฟูการทำงานของระบบกล้ามเนื้อและกระดูก ยาคลายกล้ามเนื้อ ซัลฟาซาลาซีน เมโธเทรกเซท เลฟลูโนไมด์ ไบโอฟอสโฟเนต สารชีวภาพ มีสถานที่ขนาดใหญ่สำหรับวิธีการรักษาทางกายภาพและมาตรการฟื้นฟู

รวมถึงการออกกำลังกายกายภาพบำบัด โรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ความชุกโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินเกิดขึ้นใน 5 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน ภาพทางคลินิกมีหลายรูปแบบของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ความเสียหายต่อข้อต่อระหว่างข้อต่อส่วนปลาย รูปแบบหลอกรูมาตอยด์ การแปลเป็นภาษาท้องถิ่นในโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ ไม่มีปัจจัยรูมาตอยด์ในเลือด โรคข้อเข่าเสื่อมส่วนใหญ่มักได้รับผลกระทบข้อเข่า โรคข้ออักเสบที่ทำให้เสียรูปรุนแรง

เกณฑ์การวินิจฉัยโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ความเสียหายต่อข้อต่อระหว่างข้อต่อส่วนปลายของนิ้ว มีส่วนร่วมในกระบวนการของข้อโคนนิ้วเท้าใกล้เคียง และข้อกลางนิ้วของนิ้วเดียวกัน ความเสียหายต่อข้อต่อของนิ้วเท้าในระยะแรก ทาลัลเจีย การปรากฏตัวของโรคสะเก็ดเงิน บนผิวหนังและเล็บ ได้รับการยืนยันโดยแพทย์ผิวหนัง กรณีพิสูจน์โรคสะเก็ดเงินในญาติสนิท ปฏิกิริยาเชิงลบต่อปัจจัยไขข้อ สัญญาณเอกซเรย์ของความเสียหายต่อข้อต่อ ของนิ้วมือและนิ้วเท้าที่มีการเติบโต

ซึ่งไม่มีโรคกระดูกพรุน ความพ่ายแพ้ของข้อต่อ ลิ้นลำไส้เล็กต่อลำไส้ใหญ่ สัญญาณเอกซเรย์ของรอยโรคกระดูกสันหลัง ขบวนการสร้างกระดูกเชิงกรานโดยทั่วไปด้วยโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ที่ร้ายแรงทำให้อวัยวะภายในเสียหาย การลดน้ำหนักแบบก้าวหน้า ไข้ ต่อมน้ำเหลือง การก่อตัวของแผลในกระเพาะอาหาร ผมร่วง บางทีการพัฒนาของกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ ไตอักเสบที่มีผลในอะไมลอยด์โดสิสและภาวะไตวายเรื้อรัง

การรักษาจะคล้ายกับการรักษา ในโรคกระดูกพรุนแบบซีโรเนกาทีฟอื่นๆ โรคข้อเข่าเสื่อม OA เป็นโรคความเสื่อม ของข้อต่อที่มีการเสื่อมสภาพเบื้องต้น ของกระดูกอ่อนข้อต่อตามด้วยการเปลี่ยนแปลง ในพื้นผิวข้อต่อและการพัฒนาของ กระดูกงอกขอบซึ่งนำไปสู่ความผิดปกติของข้อต่อ ความชุก โรคข้อเข่าเสื่อมส่งผลกระทบต่อประชากร 5 ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ของโลก และพบได้ในผู้ที่มีอายุมากกว่า 60 ปีครึ่งหนึ่ง อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยคือ 40 ถึง 50 ปี

ซึ่งไม่มีความแตกต่างระหว่างเพศโดยเฉพาะ ยกเว้นโรคข้อเข่าเสื่อมที่กัดกร่อนของข้อต่อ ระหว่างข้อต่อส่วนปลายและส่วนปลาย ซึ่งพบบ่อยในผู้หญิงถึง 10 เท่า การจำแนกประเภท การเสื่อมพัฒนาบนกระดูกอ่อนที่แข็งแรง กระบวนการเสื่อมเกิดขึ้นบนกระดูกอ่อนที่เปลี่ยนแปลง ความเสียหายต่อข้อต่อหนึ่งหรือสองข้อ ลักษณะทั่วไปมีส่วนร่วมตั้งแต่สามกลุ่มขึ้นไป สาเหตุ ปัจจัยที่เอื้อต่อการพัฒนาของโรคข้อเข่าเสื่อม

กล้ามเนื้อขนาดเล็กเกิดการฉีกขาดเรื้อรัง ของกระดูกอ่อนและการเกินพิกัดของข้อต่อ กิจกรรมกีฬาที่กระฉับกระเฉงหรือลักษณะเฉพาะ ของการทำงานที่มีกล้ามเนื้อและข้อต่อบางกลุ่มเกินพิกัด เช่น ความเสียหายต่อข้อไหล่ ในคนขับรถบรรทุกหรือนักออกแบบ โรคระบบประสาท เช่น ในเบาหวาน การทำงานปกติของข้อต่อขึ้นอยู่กับโทนสี ของกล้ามเนื้อรอบข้อต่อ การละเมิดแรงกระตุ้นการเคลื่อนไหวส่งผลให้ลดลง

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : นกแก้ว วิธีการสังเกตสัญญาณแรกของอาการป่วยของนกแก้ว