นักวิ่ง ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์การกีฬา จอห์นฮิลล์ อายุ 64ปี ตั้งแต่เรียนจบมัธยมปลาย ดังนั้นแม้ในปี2554 ข้ออักเสบรูมาตอยด์ ยังบังคับให้เขาต้องผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า แต่เขาก็ยังเดินทางต่อไปอีกหลายไมล์ ในอีกหกปีข้างหน้า เขาวิ่งมาราธอนอย่างน้อยปีละครั้งวิ่ง 50กิโล หลายๆ ครั้ง และเดินทางไกล 42ไมล์ ในแกรนด์แคนยอน

ในขณะเดียวกัน คิมพยาบาลวัย 45ปี ไม่เคยออกกำลังกายมากนัก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอตกบันไดตอนอายุ 25ปี และได้รับบาดเจ็บที่ส่วนบนของหน้าแข้ง ทำให้ต้องเดินไปกับเธอ เธอเปลี่ยนข้อเข่าในปี2552 และเริ่มวิ่ง หลังจากนั้นไม่นาน ในเดือนพฤษภาคม2017 เธอข้ามเส้นชัยในการแข่งขันฮาล์ฟมาราธอน ที่เมืองฟุลตันรัฐอิลลินอยส์ และทำภารกิจ 13.1ใน 5 รัฐให้สำเร็จ เธอเข้าร่วมการวิ่งมาราธอนด้วย

แนวทางทางคลินิก และศัลยแพทย์ส่วนใหญ่ แนะนำให้ผู้ป่วยที่ได้รับการเปลี่ยนข้อสะโพก หรือข้อเข่าทั้งหมด หลีกเลี่ยงกิจกรรมที่มีการกระทบกระเทือนสูงเช่น การวิ่ง คนส่วนใหญ่บอกว่า ยิ่งคนไข้ใช้อุปกรณ์ที่ทำจากโลหะ และพลาสติกยากขึ้น การผ่าตัดแก้ไขก็จะยิ่งมีความเสี่ยง และมักจะประสบความสำเร็จน้อยลง อย่างไรก็ตาม เมื่อฮิลล์เพิ่งศัลยแพทย์ในการรักษาโรคซินโนวิติส และโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ของเขา เมื่อเกี่ยวข้องกับการอักเสบของเยื่อบุข้อต่อ จะถูกกำจัดออก

เมื่อส่วนพลาสติกของข้อเข่าเทียมของเขา เขาพบเพียงรอยขีดข่วน ฮิลล์กล่าวว่า ทุกคนตกใจ ไม่ใช่เพราะภาวะแทรกซ้อนของโรคแพ้ภูมิตัวเอง เขาเชื่อว่า แม้จะมีภาระงานหนัก แต่ก็มีแนวโน้มที่จะรักษาเข่าเดิมได้นานถึง 30ปี ไหล่ ข้อต่อ หัวเข่า รังสีเอกซ์ ข้อเท้า กล้ามเนื้อ กระดูก กายวิภาคของมนุษย์การแพทย์ ฮิลล์ยังเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยโคโลราโด ในเดนเวอร์อีกด้วย ฮิลล์กล่าวว่า แน่นอนว่า นี่เป็นหัวข้อที่ถกเถียงกัน แต่โดยพื้นฐานแล้ว นี่เป็นเพียงตำนานเท่านั้น

มีการสืบทอดกันมาทุกปี คุณไม่ควรตั้งคำถามกับพวกเขา หลักฐานที่แท้จริงไม่มี เขาชี้ให้เห็นว่า การตัดสินใจเริ่มวิ่ง หลังการเปลี่ยนข้อเข่า หรือสะโพก ก็เหมือนกับการเลือกการผ่าตัดก่อน โดยต้องมีการพูดคุยระหว่างแพทย์กับนักกีฬา เมื่อมีคนหนุ่มสาวจำนวนมากขึ้น ได้รับการฝึกสะโพก และเข่าเทียมการสนทนาเหล่านี้ จึงเกิดขึ้นในรูปแบบใหม่ที่ฮิลล์ และแดนชูสแสดงให้เห็น ผู้ป่วยจำนวนมากสวมรองเท้าวิ่ง เข้าร่วมการแข่งขันและกลายเป็น นักวิ่ง ที่แข็งแกร่ง

เป้าหมายใหม่ สำหรับการฟื้นฟู แม้ว่าจะมีข้อยกเว้น แต่คนส่วนใหญ่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพก หรือข้อเข่า เพื่อรักษาโรคข้อเข่าเสื่อม ความเสื่อมตามวัยนี้ จะค่อยๆ ทำลายกระดูกอ่อนระหว่างข้อต่อ ตรงกันข้ามกับความเชื่อ ที่เป็นที่นิยมการวิ่งเพียงอย่างเดียว ไม่ได้ทำให้เกิดโรคข้ออักเสบ การวิจัยแสดงให้เห็นว่า ทั้งสองไม่มีความเกี่ยวข้องกัน และยังมีหลักฐานว่า การวิ่งสามารถลดกระบวนการอักเสบ ที่ทำให้เกิดปัญหาร่วมกันได้ อย่างไรก็ตาม การบาดเจ็บจาก การเล่นกีฬา อาจเร่งให้เกิดโรคข้ออักเสบได้ ดร. ลิลี่โบกูโนวิช ศัลยแพทย์ตกแต่งด้านเวชศาสตร์ การกีฬาของสมาคมออร์โธปิดิกส์วิสคอนซินกล่าวว่า พันธุศาสตร์และน้ำหนักมีบทบาทสำคัญเช่นกัน ยิ่งคุณมีน้ำหนักมากเท่าไหร่

ก็ยิ่งมีแรงกดที่สะโพก และหัวเข่ามากขึ้นในแต่ละก้าว เรื่องราวที่เกี่ยวข้อง วิธีเสริมสร้างกล้ามเนื้อรอบเข่า เมื่อโรคข้ออักเสบเริ่มขึ้น แพทย์มักจะให้การรักษาแบบอนุรักษนิยมก่อนได้แก่ การออกกำลังกายเช่น การว่ายน้ำการเดิน หรือการยืดกล้ามเนื้อ หากการวิ่งเจ็บ การออกกำลังกายแบบยืดหยุ่น การบำบัดด้วยความร้อน และเย็น และยาต้านการอักเสบ เฉพาะเมื่อความเจ็บปวดไม่สามารถทนได้ หรือจำกัดอย่างรุนแรง ผู้ป่วยตัดสินใจที่จะอยู่ใต้มีดผ่าตัด ไม่กี่คนที่คาดหวังว่า จะได้เป็นนักกีฬาอีกครั้ง แต่โจเซฟศาสตราจารย์ และนักวิจัยในภาควิชาวิทยาศาสตร์การฟื้นฟู และการออกกำลังกายที่ Rutgers University สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ ด้วยการปรับปรุงวัสดุ

และเทคนิคการผ่าตัด กลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการปลูกถ่ายข้อต่อ ยังคงขยายตัว เขากล่าวว่า เป้าหมายดั้งเดิมของการฟื้นฟูคือ เราจะพาคุณเดินไปเราจะพาคุณไปข้างหน้า โดยไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน แต่ไม่ต้องกลับไปทำกิจกรรมระดับสูงใดๆ แต่ตอนนี้ เราเห็นคนไข้อยู่ในคลินิก และพูดว่า ฉันอยากกลับไปวิ่ง ความเสี่ยง และการวิจัยส่วนหนึ่งเกิดจากความแปลกใหม่ของแนวคิด จึงเป็นเรื่องยากที่จะทำการวิจัยว่า การวิ่งมีผลต่อการสึกหรอของข้อเทียมอย่างไร

นอกจากนี้ นักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถสุ่ม และมอบหมายให้บางคนวิ่ง หลังการผ่าตัดได้ ในขณะที่คนอื่นๆ ยืนยันที่จะเดิน พวกเขาต้องทำการศึกษาย้อนหลังแทน และผู้ป่วยหลังผ่าตัดควรรายงานว่า พวกเขาได้รับการแก้ไขหรืไม่ และสิ่งที่พวกเขาได้ทำไปแล้วในช่วงเวลานี้ แทบไม่มีหลักฐานที่เน้นที่สะโพกเป็นหลักการศึกษาของญี่ปุ่นพบว่า มีผู้ป่วยเพียงเล็กน้อย3.8% ที่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกเทียมทั้งหมด ที่ไม่พบร่องรอยของความเสียหายของข้อเทียม

หลังจากผ่านไปหนึ่งปี อย่างไรก็ตาม การศึกษาอื่นของฝรั่งเศสประเมินผู้ป่วยโดยเฉลี่ย 11ปี หลังจากเปลี่ยนข้อสะโพกทั้งหมด และพบว่า14ในผู้ที่เข้าร่วมการวิ่ง 70ครั้ง หรือกีฬาที่มีผลกระทบสูงอื่นๆ จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไข

ในขณะที่ 140คน ที่ยืนยันในกิจกรรมที่มีผลกระทบต่ำ9 ใน ต้องผ่าตัดแก้ไข เรื่องราวที่เกี่ยวข้องการออกกำลังกายแบบแอโรบิค ที่มีแรงกระแทกต่ำ 4แบบสำหรับนักวิ่ง การศึกษายังกำหนดให้คนประเมินการทำงานของมือ หลังการผ่าตัด ผู้ที่มีส่วนร่วมในกีฬา ที่มีผลกระทบสูง จะได้คะแนนสูงกว่า สิ่งที่เป็นไปได้ที่จะทำคือ การชั่งน้ำหนัก การแลกเปลี่ยน เพราะสามารถทำได้มากขึ้น และพอใจกับผลลัพธ์มากกว่า แต่ข้อเสียคือ มีความเสี่ยงที่จะเกิดการปรับเปลี่ยนในอนาคตมากขึ้น

อ่านบทความเพิ่มเติม > โรคไต สาเหตุหลักของโรคไต