จอมปลวก กับเรื่องราวความเชื่อของประเทศไทยในแต่ละพื้นที่ในบ้านเรา

จอมปลวก เรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่พี่สาวเราเจอประสบการณ์ตรงและยังจำฝังใจอยู่ไม่มีวันลืม ตัวเราเองก๋เหมือนเป็นผู้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ถึงจะไม่ได้เห็นตัวเป็นเป็นของสิ่งที่มองไม่เห็นก็ตาม แต่ว่าช่วงจังหวะและเวลานั้นที่พี่สาวเราเจอเราก็อยู่ด้วย ช่วงเดือนเมษายนเมื่อสองปีที่แล้ว ครอบครัวของเราได้เดินทางไป

ต่างจังหวัดทางภาคอีสาน พวกเราเดินทางโดยการขับรถไปเหมือนเป็นการแวะเที่ยวไปเรื่อยเรื่อยเพราะไปกันเองมีเวลาพอสมควร วันที่ไปมีเรากับพี่สาวแล้วก็พ่อกับแม่ เพื่อจะไปเจอเพื่อนแม่สมัยเด็กที่ย้ายไปอยู่ที่ต่างจังหวัด ระหว่างทางของการแวะเที่ยวก็ไม่มีอะไรเราไปกันแบบสบายสบาย พ่อเป็นคนขับรถถ้าเพลียก็สลับกับพี่สาวเรา  

ตอนนั้นพวกเราใช้เวลาสองวันกว่าจะถึงบ้านเพื่อนแม่เพราะแวะเที่ยวและนอนตค้างจังหวัดอื่นไปด้วย ทางเข้าไปหมู่บ้านเพื่อนแม่เราค่อนข้างลึกตอนแรกจะเป็นถนนคอนกรีตเข้าไปเรื่อยเรื่อยจะเป็นถนนดินสีแดงเลยค่ะ พี่เราเป็นคนปากไวมากบางครั้งพูดอะไรไปไม่ทันคิดแล้วอยู่ดีดีพอตอนเจอหลุมบนถนนพี่เราก็บอกว่า

แม่พามาที่ไหนเนี่ยโคตรแย่เลยกันดารอีกต่างหาก ซึ่งตอนนั้นพี่สาวเราพูดขำขำนะคะไม่ได้จริงจัง อารมณ์เหมือนบ่นออกมาเฉยเฉย แม่ก็ยังตอบกลับไปแบบขำขำว่านานนานมาเที่ยวแบบนี้บ้างจะได้ซึบซับธรรมชาติอะไรแบบนี้ บรรยากาศก็สนุกแม่แซวเล่นกับพี่สาวเรา  

พอไปถึงบ้านเพื่อนของแม่ก็ลงไปพูดคุยกัน ตอนแรกแม่เราจะเข้าไปนอนที่ตัวเมืองตอนมืดแต่เพื่อนแม่บอกว่าไม่ได้เจอกันตั้งนานนอนค้างที่บ้านก็ได้เพราะแกอยู่คนเดียว สามีแกก็ไปทำงานต่างจังหวัดยังไม่กลับ ที่หลับที่นอนก็มีเยอะแยะ แม่เราก็เลยตกลงพ่อกับพวกเราก็ไม่มีปัญหาอะไร เพื่อนแม่เราเลยไปเตรียมผ้ามาปู

ให้แล้วก็ชวนแม่ไปทำกับข้าวปล่อยให้พวกเรากับพ่อนั่งรออยู่ชานบ้านทางข้างหน้า เรียกว่าแม่กับเพื่อนคุยกันสนุกสนานเลยละค่ะ เพราะไม่ได้เจอกันตั้งแต่สมัยเรียน สักพักแม่กับเพื่อนก็ยกถาดกับข้าวมาเต็มเลย กับข้าวหลายอย่างมากมาก เพื่อนแม่เราถามว่ากินข้าวเหนียวกันได้มั้ยพอดีที่บ้านตอนนี้มีแต่ข้าวเหนียวซึ่งเราเองกับพ่อ

ไม่มีปัญหาแต่พี่เราเป็นคนไม่ชอบข้าวเหนียวเลยหันมามองหน้าเราแบบไม่โอเค เราเลยกระซิบไปว่ากินนิดนิดหน่อยไปตามมารยาทแล้วก็กินกับข้าวไปเยอะเยอะ เกรงใจเพื่อนแม่ พี่เราก็เลยกินไปแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก ตักกับข้าวมาในจานพอสักพักเพื่อนแม่เดินเข้าไปในบ้านพี่เราเลยรีบเอาจานข้าวที่มีกับข้าวเต็มจานไปเททิ้ง

ที่จอมปลวกหน้าบ้าน แล้วก็บ่นพึมพำเราเองก็ไม่ได้ยิน พอพวกเรากินข้าวกันเสร็จแม่เราก็พาทุกคนเดินตามเพื่อนแม่ขึ้นมาบนบ้านมาเตรียมจัดที่นอนสำหรับคืนนี้ เรานอนเรียงกันพ่อกับแม่แล้วก็เราถัดมาเป็นพี่ซึ่งนอนเรียงกันอยู่ตรงลานกลางบ้านชั้นบน แม่เพื่อนเรา กางมุ้ง ให้เรียบร้อยนอนอากาศเย็นสบายเลยละค่ะ พอเราหลับ

ไปเรารู้สึกได้ว่าพี่เรานอนดิ้นไปมาจนทำให้เราตื่นขึ้นมา เราลืมตามองไปที่พี่สาวเราเราเห็นพี่เราเอาสองมือกำลังบีบคอตัวเองอยู่ ตอนนั้นคือเราตกใจมากมากไม่รู้จะทำยังไงเรารีบเอามือไปดึงมือของพี่เราที่กำลังบีบคอตัวเองออกแต่ดึงยังไงก็ไม่หลุดเลย ระหว่างนั้นเราก็เรียกแม่กับพ่อเสียงดังลั่นบ้านเลยค่ะ ก่อนที่พ่อกับแม่เรา

จะตื่นตอนที่เราดึงมือพี่สาวเราอยู่พี่เราหันมามองเราตาขวางแล้วบอกว่าอย่ามายุ่ง มันลบหลู่กู แล้วดิ้นทั้งที่มือสองข้างของพี่เรายังบีบคอตัวเองอยู่ พอพ่อกับแม่เราตื่นก็รีบลุกขึ้นเปิดมุ้งออกพ่อเข้ามาดูพี่สาวเราส่วนแม่ก็ลุกขึ้นไปเปิดไฟเพื่อนแม่เราแกก็วิ่งออกมาจากห้องนอนของแก พ่อเราหันไปบอกให้ช่วยที อยู่ดีดีแกก็วิ่งมา

พร้อมตะกรุดเส้นยาวเอามาวางไว้ที่ตรงหน้าอกพี่สาวเรา จากที่พี่เราดิ้นแรงมากก็สงบลงและปล่อยมือจากคอตัวเอง เราตกใจมากเพราะตอนนั้นอยู่ใกล้ที่สุด แล้วเพื่อนแม่เราก็ไปเอาธูปมาจุดแล้วเดินลงไปที่หน้าบ้านยกมือไหว้ตรงจอมปลวกนั้น เรามองไปก็ไม่เห็นอะไรนะแล้วตอนนั้นก็มีความสงสัยว่าทำไมต้องไหว้จอมปลวก

พ่อกับแม่ก็เข้ามาดูพี่สาวเราตอนนั้นพี่สาวเราเหมือนยังสะลึมสะลือพึมพำอะไรอยู่เบาเบา พอเพื่อนแม่เราเดินขึ้นมาบนบ้านแกก็ถามว่าพี่สาวเราไปทำอะไรมามั้ยที่จอมปลวก เราเองก็ไม่รู้ตอนนั้นนึกอะไรไม่ออก พ่อกับแม่เองก็บอกว่าไม่รู้จริงจริง สักพักได้พี่สาวเราเริ่มหยุดพึมพำและสงบลงแบบนิ่งสนิท พี่สาวเราค่อยค่อยลืมตา

ขึ้นมาแล้วบอกถามว่าทำไมทุกคนมานั่งตรงนี้กันหมดมีอะไรมั้ย เราเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นแม่เราก็ช่วยเล่าอีกแรงพร้อมถามว่าไปทำอะไรมาที่จอมปลวกมั้ย ซึ่งพี่สาวเราบอกว่าเอาเศษอาหารไปเททิ้งแล้วก็บ่นว่าจอมปลวกเกะกะไม่รู้จะมีตรงนี้ทำไม คือปกติพี่สาวเราเป็นคนแบบนี้อยู่แล้วปากไวแต่บางทีไม่ได้คิดอะไร แม่ของเพื่อน

เราบอกให้พี่เอาธูปไปและของเครื่องไหว้ไปเตรียมขอขมา พี่เราก็ยังดื้อถามว่าทำไมต้องไปขอขมา ที่จอมปลวกมีอะไร เพื่อนแม่เราบอกว่าจอมปลวกที่บ้านแกศักดิ์สิทธิ์ไปพูดแบบนั้นก็เหมือนเป็นการไม่เคารพไม่ให้เกียรติให้ไปขอขมาให้เรียบร้อย ตอนนั้นพี่เราก็ยังไม่เชื่อแต่แม่กับพ่อบอกให้ไปทำเลยต้องทำไปอย่างไม่เต็มใจ

พอพี่สาวเราลงไปไหว้เรียบร้อยกำลังจะเดินไปนั่งตรงเก้าอี้หน้าบ้านอยู่ดีดีเพื่อนแม่เราแกก็พูดว่า ไม่เต็มใจจะทำไม่ได้นะไปตั้งใจทำใหม่อีกสักครั้ง แม่เรามองหน้าพี่สาวที่ไม่ค่อยพอใจนักและบอกว่าให้ไปทำอีกทีเพื่อความสบายใจของแม่กับพ่อเถอะ ทำไว้ก็ไม่เสียหายหากเกิดอะไรขึ้นมันไม่ดี คราวนี้พี่เราเลยไปพนมมือหลับตาไหว้ที่หน้าจอมปลวกแบบดีดี เพื่อนแม่ก็เลยเล่าให้ฟังว่าเคยมีคนมาฉี่รดที่จอมปลวกตรงนี้พอวันรุ่งขึ้นก็มาที่บ้านแล้วมาขอขมาและยังมีอีกหลายคนเลยที่ถ้าทำอะไรลบหลู่ก็มักจะกลับมาขอโทษขอขมา