กิ้งก่าได้ใจEP2 นิทานสอนใจกับเรื่องสั้นที่ควรอ่าน

กิ้งก่าได้ใจEP2 ความเดิมจากตอนที่แล้ว หลังจากที่แสนคตกับเจ้ากิ้งก่าสบตากัน แทนที่เจ้ากิ้งก่าจะพงกหัวให้ เหมือนกับที่ทำให้กับพ่อของเขามันกลับไม่ทำแถมนั่งนิ่งๆเชิดชูคอพร้อมกับส่งสายตาจ้องขเม่งไปที่แสนคตอย่างท้าทาย จนแสนคตรู้สึกหมั่นไส้ทันใดนั้นลูกตาของเจ้ากิ้งก่าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงวาบขึ้นมาจนแสนคตผงะด้วย

ความตกใจและเบือนหน้าหนีแต่พอหันกลับมาเขากลับไม่เห็นอะไรแล้วกิ้งก่าตัวนั้นก็นั่งอยู่บนกิ่งไม้ด้วยท่าทีเดิมแสนคตจ้องไปที่เจ้ากิ้งก่าอีกครั้งเขาขมวดคิ้วและหันหลังเดินออกมาแต่ถ้าเขาได้หันไปมองมันอีกครั้งก็จะเห็นลูกแดงก่ำของเจ้ากิ้งก่าที่หันมามองแสนคตด้วยแววตาหมาดหมายและในคืนวันเพ็ญเต็มดวงก็จะมีข่าวชาวบ้าน

ถูกฆ่าตายอยู่เป็นประจำแล้วตายในลักษณะเดียวกันด้วยจนท้าวแสนภพและแสนคตไม่สามารถอยู่นิ่งได้อีกแล้วในคืนหนึ่งแสนคตได้เข้าไปในห้องบรรทมของท้าวแสนภพและบอกถึงความผิดปกติของเจ้ากิ้งก่าตัวที่ได้มาจากป่านั้น แต่ท้าวแสนภพหาว่าแสนคตนั้นเหลวไหลและคิดมากไปเอง เมื่อได้บอกผู้เป็นพ่อแล้วถึงความผิดปกติ

ตามที่ตัวเองคิดแต่ท้าวแสนภพไม่เชื่อเข้าเลยต้องหาทางพิสูจน์ด้วยตัวเองวันรุ่งขึ้นแสงคตกับทหารคนสนิทได้เดินทางออกจากเมืองไปโดยไม่ได้บอกใครเลยวาสออกไปไหนจนผ่านไปหลายวันเขาก็ได้กลับมาในเมื่อแล้วได้ชวนท้าวแสนภพไปเดินเล่นในอุทยานด้วยกันและท้าวแสนภพอบากจะเจอเจ้ากิ้งก่าอยู่พอดีเขาเลย

ออกไปเดินเล่นกับลูกชายและเมื่อถึงที่ประจำของเจ้ากิ้งก่า เจ้ากิ้งก่าตัวนั้นก็ผงกหัวแล้วผงกหัวอีกแต่พอหันมาเห็นแสนคตมันกับทำตัวเฉยเมยและเชิดหัวชูคอหลาจนแสนคตอยากจะจับหางมันแล้วฟาดกับกิ้งไม้ให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ท่านพ่อ ข้าว่านำเจ้ากิ้งก่าตัวนี้กลับไปไว้ที่ถ้ำเดิมเถิด”

เมื่อเจ้ากิ้งก่าได้ยินแบบนั้นมันก็หันกลับมามองแสนคตด้วยแววตาที่แข็งกราวส่วนแสงคตก็เห็นท่าทีของเจ้ากิ้งก่าแล้วเขาก็ไม่ยอมหลบสายตากับมันด้วยทั้ง 2 จ้องตากันอยู่อย่างนั้นจนท้าวแสนภพพูดขึ้น

“เจ้าก็ช่างวุ่นวายกับกิ้งก่าของข้าเสียเหลือเกินนะ”

เมื่อเจ้ากิ้งก่าตัวนั้นเห็น ท้าวแสนภพ ตำหนิแสนคตมันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นต่อ มันก็ชูคอหลาพร้อมกับผงกหัวช้าบ้างเร็วบ้างให้ท้าวแสนภพ ท้าวแสนภพก็หัวเราะชอบใจแล้วเดินจากไปส่วนแสนคตยังยืนคงพิจารณาเจ้ากิ้งก่าอยู่เหมือนเดิมเจ้ากิ้งก่าได้สบัดหัวเชิดหนีไปอีกทางแล้ววิ่งไปที่กิ่งไม้ต้นอื่นแต่พอแสนคตเดินจากไปมันก็

หันมามองอย่างมุ่งร้ายและในคืนหนึ่งที่เป็นคืนเดือนเพ็ญอีกครั้งแล้วทำให้ท้าวแสนภพได้ส่งทหารออกไปเป็นจำนวนมากเพื่อคอยปกป้องดูแลชาวเมืองทำให้ในเมืองเหลือทหารอยู่รักษาเวรยามไม่มากนักในขณะที่แสนคตนอนหลับอยู่นั้นอยู่ๆเจ้ากิ้งก่าที่อยู่ในอุทยานหลวงได้ไต่ขึ้นมาทางหน้าต่างซึ่งลักษณะการไต่ของมันดูหน้า

กลัวแล้วร่างของมันก็ค่อยๆใหญ่โตขึ้นตามแสงจันทร์ที่ส่องจ้าเมื่อถึงขอบหน้าต่างมันก็วิ่งพวดเข้าไปในห้องของแสนคตโดยที่แสนคตนั้นนอนไม่รู้สึกตัวเลยทำให้เจ้ากิ้งก่าที่มีดวงตาสีแสงก่ำและมีเนื้อตัวสีทองเดินเข้าไปหาอย่างช้าๆ แต่พอมันกระโจนเข้าใส่แสนคตก็ลืมตาพร้อมกับชูดาบขึ้นแล้วดาบก็ได้ปักไปที่ตัวของกิ้งก่า

แล้วทะลุไปด้านหลังเจ้ากิ้งก่าร้องคำรามรั้นและแสนคตก็ผลักมาลงจากแท่นนอนจากนั้นมันก็ถูกดาบอีกเล่มหนึ่งปักเข้าที่ต้นคอมันได้หันไปมองคนที่มารุมทำร้ายมันแล้วพอเห้นว่าเป็นท้าวแสนภพมันก็แสดงความแปลกใจออกมาทางสายตาอันแดงก่ำนั้น

“แกคิดว่าข้าโง่รึ ไอ้เจ้ากิ้งก่าปีศาจ”

หลังจากที่ช่วยกันฆ่ากิ้งก่ายักษ์จนมันตายสนิทแล้ว ท้าวแสนภพได้บอกทหารให้ลากร่างมันไปที่ประตูเมืองแล้วได้ประกาศให้ชาวเมืองมาดูร่างของกิ้งก่าเมื่อทุกคนมาเต็มที่ลานเมืองแล้วท้าวแสนภพก็ได้สั่งให้ทหารราดน้ำมันใส่ร่างของกิ้งก่าและจุดไฟเผาในขณะที่ร่างของกิ้งก่ากำลังถูกไฟเผาอยู่นั้น ทุกคนก็ได้เห็นภาพซ้อนของ

ผู้เฒ่าคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสีดำทั้งชุดร่างนั้นมีผมยาวแล้วหนวดเคาก็ยาวลุงลังสวมสร้อยพระคำเส้นใหญ่ ร่างของผู้เฒ่าคนนั้นร้องควรครางด้วยความเจ็บปวดและมอดไหม้ไปพร้อมกับกิ้งก่ายักษ์ตัวนั้นซึ่งจริงๆแล้วกิ้งก่ายักษ์ตัวนั้นก็คือผู้เฒ่าคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในป่าลูกและฝึกคาถาอาคมต่างๆ จนวิชาเข้าตัวและครั้งหนึ่งได้ไปตาม

จับเจ้ากิ้งก่าสีทองมาทำพิธีเพื่อให้ตัวเองย้ายดวงจิตเข้าไปอยู่ในร่างของกิ้งก่าตัวนั้นได้แต่บังเอิญว่าวิชาที่เรียนรู้มายังรู้ไม่ชัดเจนทำให้การย้ายดวงจิตเข้าไปในตัวกิ้งก่าได้แต่ออกมาไม่ได้หลังจากเหตุการณ์ขึ้นในเมืองแล้วชาวบ้านถูกฆ่าไปหลายศพแล้วแสนคตเลยตัดสินใจเดินทางไปที่ถ้ำนั้นอีกครั้งและไปพบกับลูกศิษย์ที่ยังคงอยู่

ในถ้ำเมื่อเข้นหาเอาความจึงรู้ความจริงทุกอย่างจากนั้นแสนคตก็ได้กลับมาเล่าให้ท้าวแสนภพฟังแล้วแกล้งทำให้ท้าวแสนภพทำให้เจ้ากิ้งก่าตายใจว่าไม่เชื่อตามที่แสนคตบอกแล้วให้เจ้ากิ้งก่าเปิดเผยตัวด้วยตนเองและสุดท้ายเรื่องราวทุกอย่างก็ได้เป็นไปตามที่แสนคตวางแผนไว้พอถึงคืนเดือนเพ็ญอีกครั้งท้าวแสนภพก็ทำทีส่ง

ทหารออกไปปกป้องเมืองด้านนอกแล้วเจ้ากิ้งก่าก็ได้ออกมาจัดการกับแสนคตจริงๆ ท้าวแสนภพไม่อยากจะเชื่อว่าการเข้าป่าไปล่าสัตว์ครั้งนั้นเขาได้นำปีศาจร้ายในคาบของกิ้งก่ากลับเข้ามาในเมืองด้วยเขาได้แต่ขอบอกขอบใจลูกชายที่คลี่คลายทุกอย่างให้ลงเอยด้วยดีนับตั้งแต่นั้นมาท้าวแสนภพก็ไม่เคยไปล่าสัตว์ในป่าอีกเลย

พร้อมทั้งกับกำชับกับชาวเมืองว่าอย่านำสัตว์แปลกเข้ามาในเมืองเพราะในบางทีอาจจะนำปีศาจร้ายเข้ามาในเมืองก็เป็นได้หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปแล้วชาวเมืองก็อยู่อย่างเป็นสุขและไม่ว่าพวกเขาจะพบเจอกิ้งก่าที่ไหนเจ้ากิ้งก่าตัวนั้นก็จะชะตาขาดทันทีทำให้ในเมืองของท้าวแสนภพและโดยรอบเมืองและที่ชาวเมืองอาศัยอยู่นั้นไม่มีกิ้งก่าเหลืออยู่แม้แต่ตัวเดียว