การบาดเจ็บ ตามวิธีการที่พัฒนาขึ้น การประเมินวัตถุประสงค์ของความรุนแรง ของการบาดเจ็บหรือการบาดเจ็บควรดำเนินการโดยใช้สองพารามิเตอร์ ดัชนีความรุนแรงของความเสียหาย ความเสียหายและดัชนีความรุนแรงของสภาพของผู้บาดเจ็บ ในทางปฏิบัติ การประเมินความรุนแรงของการบาดเจ็บ หรือการบาดเจ็บด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งดังต่อไปนี้ ดัชนีเชิงปริมาณ 2 ดัชนี 2 การไล่ระดับแบบดั้งเดิม เพียง 1 พารามิเตอร์แต่จำเป็นต้องมีการไล่ระดับแบบดั้งเดิม

สูงสุดของพารามิเตอร์อย่างใดอย่างหนึ่ง ความรุนแรงของความเสียหายหรือความรุนแรงของสภาพ ในบาดแผลและการบาดเจ็บที่รวมกันอย่างรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไล่ระดับความรุนแรงของ การบาดเจ็บ และความรุนแรงของอาการค่อนข้างไม่สัมพันธ์กัน ความคลาดเคลื่อนนี้เป็นไปตามธรรมชาติ เนื่องจากความรุนแรงของอาการ ส่วนใหญ่ถูกกำหนดโดยลักษณะร่างกายของผู้บาดเจ็บ ตลอดจนความตรงต่อเวลาและคุณภาพ ของการรักษาพยาบาลฉุกเฉิน

ดังนั้นด้วยอาการบาดเจ็บที่มีความรุนแรงเท่ากัน ความรุนแรงของสภาพผู้บาดเจ็บอาจแตกต่างกันไปอย่างมาก ตัวอย่างการประเมินความรุนแรงของการบาดเจ็บตามวัตถุประสงค์ อาร์ที่บาดเจ็บถูกส่งไปยัง VG 1.5 ชั่วโมงหลังจากที่เขาได้รับบาดแผลกระสุนปืน รวมกันที่หน้าอกและหน้าท้อง จากการตรวจสอบพบค่าของอาการตามมาตราส่วนของ IPH-SP ดังต่อไปนี้ผิวหนัง ตัวเขียว อัตราการหายใจ 28 ต่อนาที การตรวจคนไข้ การหายใจอ่อนแอทางด้านซ้าย

การสัมผัสคำพูดเก็บรักษาไว้ ตอบสนองต่อความเจ็บปวด บันทึกการตอบสนองของรูม่านตาและกระจกตา ขนาดรูม่านตาปกติ ชีพจรจังหวะอัตราชีพจร 120 ต่อนาที ความดันโลหิตซิสโตลิก SBP 80 มิลลิเมตรปรอท ค่าประมาณของการสูญเสียเลือดในแง่ ของความหนาแน่นของเลือดจำเพาะสูงถึง 2,000 มิลลิลิตร ไม่มีเสียงการบีบตัวของลำไส้ จากการตรวจและรักษาการวินิจฉัยจึงเกิดขึ้น บาดแผลกระสุนปืนรวมรุนแรงที่หน้าอกและช่องท้อง กระสุนเจาะทะลุครึ่งหน้าอกด้านซ้าย

ซี่โครงที่ 6 และ 7 แตก ปอดซ้ายเสียหาย ภาวะที่มีเลือดคั่งอยู่ในช่องเยื่อหุ้มปอดเปิดด้านซ้าย กระสุนเจาะทะลุช่องท้อง ตับถูกทำลายและลำไส้ใหญ่มีเลือดออกภายในช่องท้องอย่างต่อเนื่อง การหายใจล้มเหลวเฉียบพลันระดับที่ 2 ช็อตบาดแผลที่ 2 องศา ดัชนี VPH-Sort คือ 17 คะแนนปฏิกิริยาต่อความเจ็บปวดยังคงอยู่ ลักษณะของการหายใจภายนอกบ่อย ความดันโลหิตซิสโตลิกคือ 80 มิลลิเมตรปรอท แผลเจาะช่องท้อง การลุกลามของแขนขา

ผู้บาดเจ็บจะได้รับการดูแลด้านการผ่าตัด และการช่วยชีวิตฉุกเฉินในขั้นตอน ของการให้ความช่วยเหลือที่มีคุณภาพ ในระดับ VPKh-P OR บาดแผลเจาะหน้าอกด้วยภาวะที่มีเลือดคั่งอยู่ในช่องเยื่อหุ้มปอดแบบเปิด 3 คะแนน ความเสียหายของตับ 1 จุด ความเสียหายต่อลำไส้ใหญ่ 8 คะแนน โดยทั่วไปความรุนแรงของการบาดเจ็บตามมาตราส่วน VPKh-P OR คือ 12 คะแนน ซึ่งตรงกับอาการบาดเจ็บที่ รุนแรงความรุนแรงของอาการตามมาตราส่วน VPKh-SP คือ 32 คะแนน

ซึ่งสอดคล้องกับรุนแรงมาก การประเมินความรุนแรงของการบาดเจ็บขั้นสุดท้าย การบาดเจ็บสาหัส ภาวะร้ายแรงอย่างยิ่ง อาการบาดเจ็บรุนแรงมาก การใช้เกณฑ์วัตถุประสงค์ในการทำนายภาวะแทรกซ้อนของโรคบาดแผล และการเลือกกลยุทธ์การรักษาที่มีเหตุผล เพื่อชี้แจงการวินิจฉัยการบาดเจ็บส่วนบุคคล คาดการณ์การพัฒนาของภาวะแทรกซ้อน กำหนดกลยุทธ์ที่มีเหตุผลของการดูแลอย่างเข้มข้นและการผ่าตัดรักษา ใช้วิธีการประเมินวัตถุประสงค์เพิ่มเติม

ดังนั้นเพื่อยืนยันการวินิจฉัยภาวะฟกช้ำหัวใจ ในกรณีที่ได้รับบาดเจ็บที่หน้าอกแบบปิด และในกรณีที่มีการบาดเจ็บจากการระเบิดจะใช้ดัชนี VPH-SU ซึ่งมีความแม่นยำในการวินิจฉัยใกล้เข้ามา 100 เปอร์เซ็นต์ เพื่อสร้างรูปแบบของระยะเฉียบพลันที่ 1 ของวัณโรคซึ่งกำหนดทิศทางของการดูแลอย่างเข้มข้นจะใช้ดัชนีต่อไปนี้ HPH-DM เพื่อวัตถุประสงค์ในการทำนาย วินิจฉัยและเพื่อป้องกันและรักษาภาวะไขมันอุดตันในเส้นเลือดที่รุนแรงในเวลาที่เหมาะสม

ดัชนี HC-FFS และ CVHC-FSE ถูกนำมาใช้ในกรณีที่มีอาการบาดเจ็บที่ช่องท้องอย่างรุนแรงมาก เพื่อปรับกลยุทธ์การผ่าตัดให้เหมาะสม เพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับการใช้การผ่าตัดเปิดช่องท้อง แบบลดขนาดด้วยโปรแกรม การผ่าท้อง SLPR กลยุทธ์การควบคุมความเสียหายจะใช้เทคนิค VPLC-CT เพื่อตรวจสอบความเป็นไปได้ของการแทรกแซง เอ็นโดวิดิโอศัลยกรรมในอวัยวะของหน้าอกและช่องท้องจึงใช้เทคนิค VLC-EC ประสบการณ์การใช้วิธีการที่มีวัตถุประสงค์

พัฒนาขึ้นในการประเมินความรุนแรงของ การบาดเจ็บ ในการสู้รบในเทือกเขาคอเคซัสเหนือ แสดงให้เห็นว่าการใช้ระบบลำดับหลายระดับ เพื่อประเมินความรุนแรงของการบาดเจ็บของ CSI ตามวัตถุประสงค์เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะปรับปรุง ผลการรักษาผู้บาดเจ็บในสงคราม ความเก่งกาจของดัชนีและมาตราส่วนเกิดจากวัตถุประสงค์ทั่วไป ของวิธีการที่ใช้ในระบบโรงพยาบาลทหาร ทั้งสำหรับสถาบันทางการแพทย์และการป้องกันของทหารในขั้นตอนการจัดหา CCP MVG

ระดับที่ 1 2 และ 3 และสำหรับการแพทย์ สถาบันป้องกันที่เกี่ยวข้องกับการรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บและบาดแผลรุนแรง ศูนย์บาดเจ็บระดับ 1 และ 2 ในพื้นที่ของการผ่าตัดบาดเจ็บในยามสงบ วิธีการและวิธีการวางยาสลบในขั้นตอนของการอพยพทางการแพทย์ การให้ยาสลบและการดูแลผู้ป่วยซ้ำอีกครั้งสำหรับผู้บาดเจ็บ การวางยาสลบในผู้บาดเจ็บด้วยวิธีการที่มีอยู่ ฝิ่น แอลกอฮอล์มีการใช้มาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่ก็ไม่ได้ผลเพียงพอ ดมยาสลบสำเร็จแสดงให้เห็น

โดยทันตแพทย์ชาวอเมริกันเมื่อวันที่ 16 ตุลาคมพ.ศ. 2389 และแล้วการใช้ยาชาทั่วไปครั้งแรกในสงคราม ระหว่างการล้อมหมู่บ้านปิโรกอฟ พ.ศ. 2390 เปิดโอกาสใหม่ในการผ่าตัดภาคสนาม แนวคิดสมัยใหม่เกี่ยวกับวิสัญญีวิทยา และการช่วยชีวิตเกิดขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ที่พ.ศ. 2501 ที่วิทยาลัยแพทย์ทหาร คิรอฟเปิดแผนกวิสัญญีวิทยาแห่งแรกของประเทศ ผู้ริเริ่มการสร้างและหัวหน้าคนแรกคือศัลยแพทย์ยอดเยี่ยม คูปรียานอฟมีส่วนสำคัญในการพัฒนาวิสัญญีวิทยาทหารและการช่วยชีวิต

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : ของว่าง บทบาทของการกินของว่างให้อร่อยในอาหารเพื่อสุขภาพ