กระดูก ในเนื้อเยื่อกระดูกซับคอนดราลกิจกรรมของเซลล์สร้างกระดูกเพิ่มขึ้น ซึ่งนำไปสู่การบดอัดและความหนาของแผ่น กระดูก ในเขตซับคอนดราลมีการระบุพื้นที่ของโรคกระดูกพรุน การขยายตัวของกระดูกตามขอบของข้อต่อนำไปสู่การก่อตัวของกระดูกงอก ในพื้นที่ข้อต่อซึ่งปกคลุมด้วยชั้นของกระดูกอ่อนข้อ ซีสต์ซับคอนดราลเกิดจากการแทรกซึมของไขข้อของเหลวเข้าไปในกระดูกผ่านไมโครแคร็กในกระดูกอ่อน ชั้นไขข้อหนาขึ้นเนื่องจากการเพิ่มจำนวนของเซลล์

ซึ่งเป็นส่วนประกอบและการแทรกซึมของลิมโฟไซต์ เซลล์พลาสมาและบางครั้งเซลล์ที่มีนิวเคลียสขนาดใหญ่ ข้อต่อแคปซูลและเอ็นเป็นพังผืด การจำแนกประเภทมี 2 รูปแบบหลักของโรคข้อเข่าเสื่อม เบื้องต้นไม่ทราบสาเหตุ รองเกิดขึ้นกับภูมิหลังของโรคต่างๆ การจำแนกโรคข้อเข่าเสื่อมไม่ทราบสาเหตุ ข้อต่อของมือ ข้อต่อของเท้า ข้อเข่า ข้อสะโพก กระดูกสันหลัง ข้อต่ออื่นๆ ทั่วๆ ไปมีข้อต่อ 3 ข้อขึ้นไป มีแผลที่ข้อต่อระหว่างกระดูกส่วนปลายและส่วนปลาย

รวมถึงมีแผลที่ข้อต่อขนาดใหญ่ หลังบาดแผล โรคประจำตัวที่ได้มา โรคเฉพาะถิ่น โรคเมตาบอลิซึม โอโครโนซิส ฮีโมโครมาโตซิส โรควิลสันโคโนวาลอฟ โรคเกาเชอร์ต่อมไร้ท่อ อะโครเมกาลี่ พาราไทรอยด์เกิน เบาหวาน ภาวะไทรอยด์ทำงานต่ำ โรคที่เกิดจากแคลเซียม แคลเซียมฟอสเฟต ไฮดรอกซีอะพาไทต์ โรคประสาทโรคอื่นๆ โรคหลอดเลือดหัวใจอักเสบพาเก็ท ภาพทางคลินิก บ่อยครั้งข้อต่อที่อยู่ภายใต้ภาระหนัก เข่า,สะโพก ข้อต่อเล็กๆ ของมือ

ข้อต่อส่วนปลายและส่วนปลาย ข้อต่อฝ่ามือแรก และกระดูกสันหลังมีส่วนร่วมในกระบวนการ สิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งคือความพ่ายแพ้ของข้อสะโพก และข้อเข่าซึ่งเป็นสาเหตุหลักของการลดลงของคุณภาพชีวิต และความพิการในผู้ป่วยที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม ภาพทางคลินิกของโรคข้อเข่าเสื่อมประกอบด้วยสามอาการหลัก ความเจ็บปวด การผายลมและการขยายตัวของข้อต่อ สัญญาณทางคลินิกชั้นนำของโรคข้อเข่าเสื่อม คือความเจ็บปวดในบริเวณข้อต่อที่ได้รับผลกระทบ

สาเหตุของอาการปวดข้อมีมากมาย พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับความเสียหายต่อกระดูกอ่อนไม่มีปลายประสาท แต่ถูกกำหนดโดยปัจจัยทางจิตและอารมณ์และความเสียหาย กระดูก หัวใจวาย ความดันที่เพิ่มขึ้นในบริเวณ ซับคอนดราลของกระดูกและคลองไขกระดูก ข้อต่อ การอักเสบของไขข้อและการยืดของข้อต่อแคปซูล เนื้อเยื่อ กระดูกหักใกล้ข้อ เอ็นเสียหาย กล้ามเนื้อกระตุก ธรรมชาติของความเจ็บปวดนั้นแตกต่างกันไป แต่ตามกฎแล้วกลไกคือความเจ็บปวดรุนแรงขึ้น

การออกกำลังกายและบรรเทาลงด้วยการพักผ่อน ส่วนประกอบการอักเสบที่กำเนิดของความเจ็บปวด สามารถระบุได้ในทันทีโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจนการเพิ่มขึ้น ลักษณะของความเจ็บปวดในตอนกลางคืนความฝืดในตอนเช้า ความรู้สึกของความหนืดของเจลในข้อต่อที่ได้รับผลกระทบ อาการบวมของข้อต่อ สัญญาณของไขข้ออักเสบทุติยภูมิ บางครั้งความรุนแรงของความเจ็บปวดจะแตกต่างกันไปตามสภาพอากาศ เพิ่มขึ้นในฤดูหนาวและความชื้นสูง

รวมถึงความกดอากาศซึ่งส่งผลต่อความดันในช่องข้อต่อ โรคข้อเข่าเสื่อมและข้อสะโพกเสื่อมมีลักษณะทางคลินิกบางอย่าง เมื่อข้อเข่าได้รับผลกระทบ ความเจ็บปวดจะเกิดขึ้นเมื่อเดินในผู้ป่วย 30 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ ความผิดปกติของข้อเข่าพัฒนาขึ้นโดยมีการเบี่ยงเบนออกไปด้านนอก ความไม่มั่นคงของข้อต่อ เมื่อข้อสะโพกได้รับผลกระทบในช่วงเริ่มต้นของโรค อาการปวดจะไม่อยู่ที่บริเวณต้นขา แต่อยู่ที่หัวเข่า ขาหนีบ ก้น เพิ่มขึ้นเมื่อเดิน และบรรเทาลงเมื่อพัก

อาการปวดอาจเกิดขึ้นโดยมีการเปลี่ยนแปลงภาพรังสีเพียงเล็กน้อย และสัมพันธ์กับอาการกระตุกของกล้ามเนื้อ ค่อยๆ เพิ่มข้อจำกัดของการเคลื่อนไหวในข้อต่อ การหมุนภายในและภายนอก การผายลม อาการของโรคข้อเข่าเสื่อมที่แสดงออกโดยการกระทืบเสียงแตก หรือเสียงดังเอี๊ยดในข้อต่อระหว่างการเคลื่อนไหว ซึ่งเกิดจากการละเมิดความสอดคล้องของพื้นผิวข้อต่อการเคลื่อนไหวที่จำกัด ในข้อต่อหรือการปิดล้อมของเมาส์ข้อต่อ

ชิ้นส่วนของกระดูกอ่อนข้อต่อ อยู่ในโพรงข้อต่ออย่างอิสระ การเพิ่มขึ้นของปริมาตรของข้อต่อมักเกิดขึ้น เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงการงอกของกระดูก แต่อาจเป็นผลมาจากการบวมน้ำของเนื้อเยื่อรอบนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะเฉพาะคือการก่อตัวของก้อนในปลาย และข้อต่อข้อนิ้วมือใกล้เคียง อาการบวมอย่างรุนแรงและอุณหภูมิในท้องถิ่นเพิ่มขึ้นเหนือข้อต่อนั้นหายาก แต่อาจเกิดขึ้นกับการพัฒนาของไขข้ออักเสบทุติยภูมิ ซึ่งแตกต่างจากโรคอักเสบของข้อต่อ

อาการผิดปกติของข้อในโรคข้อเข่าเสื่อม การวิจัยในห้องปฏิบัติการและเครื่องมือ ใช้การศึกษาในห้องปฏิบัติการและเครื่องมือดังต่อไปนี้ ในโรคข้อเข่าเสื่อมปฐมภูมิ การปรากฏตัวของการเปลี่ยนแปลงทางพยาธิวิทยา ในพารามิเตอร์ทางห้องปฏิบัติการมาตรฐานนั้นไม่เคยมีมาก่อน การเพิ่มขึ้นเล็กน้อยของ ESR และไทเทอร์ปัจจัยรูมาตอยด์ สามารถสังเกตได้ในผู้ป่วยสูงอายุ และนี่คือผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นพื้นฐาน

สำหรับการยกเว้นการวินิจฉัยโรคข้อเข่าเสื่อม เมื่อตรวจสอบของเหลวในไขข้อ ความขุ่นเล็กน้อย ความหนืดเพิ่มขึ้น จำนวนเม็ดเลือดขาวน้อยกว่า 2,000 ต่อมิลลิเมตร 3 นิวโทรฟิลน้อยกว่า 25 เปอร์เซ็นต์ การตรวจเอกซเรย์เป็นวิธีที่น่าเชื่อถือที่สุดในการวินิจฉัยโรคข้อเข่าเสื่อม ข้อต่อสะโพก เผยให้เห็นช่องว่างของข้อต่อที่แคบลง โรคกระดูกพรุนด้านนอกและต่อมาที่ขอบด้านในของอะเซตาบูลัม และรอบนอกของหัวกระดูกต้นขา สัญญาณของภาวะกระดูกแข็งกระด้าง

ซีลของส่วนบนของอะเซตาบูลัม ข้อเข่า เผยให้เห็นช่องว่างของข้อต่อที่แคบลง มากกว่าส่วนตรงกลาง โรคกระดูกพรุนที่ด้านหลังของคอนดิลส์ ของกระดูกโคนขาและกระดูกหน้าแข้ง เพื่อกำหนดระยะกัมมันตภาพรังสีของโรคหนองในจะใช้การจำแนกประเภทต่อไปนี้ ระยะไม่มีสัญญาณรังสี สงสัยสัญญาณรังสี การเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุด การแคบลงของพื้นที่ข้อต่อ กระดูกพรุนเดี่ยว อาการปานกลาง การแคบลงของพื้นที่ข้อต่อปานกลาง กระดูกพรุนหลายตัว

การวินิจฉัยโรคข้อเข่าเสื่อมในกรณีส่วนใหญ่ ไม่ได้ทำให้เกิดปัญหามาก ข้อยกเว้นคือผู้ป่วยที่มีอาการผิดปกติ เช่น รอยโรคที่ข้อไหล่ และมีอาการอักเสบของข้อต่อ เช่น โรคข้อเข่าเสื่อมทั่วไปที่ส่งผลต่อข้อต่อเล็กๆ ของมือ นอกจากนี้ บางครั้งก็มีปัญหาในการแยกความแตกต่าง ระหว่างโรคข้อเข่าเสื่อมปฐมภูมิกับโรคทุติยภูมิที่เกี่ยวข้องกับโรคเมตาบอลิซึมและโรคอื่นๆ

ในที่สุดสัญญาณรังสีของโรคข้อเข่าเสื่อม จะถูกตรวจพบด้วยความถี่ที่สูงมากโดยเฉพาะในผู้สูงอายุ ในกรณีที่ไม่มีอาการทางคลินิกของโรคนั่นคือเหตุผลที่เมื่อ การวินิจฉัยขั้นสุดท้ายจำเป็นต้องมีการประเมินอาการทางคลินิกอย่างครอบคลุม และหากจำเป็นจะต้องมีการศึกษาเพิ่มเติม เพื่อระบุสาเหตุที่แท้จริงของอาการปวดข้อ

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : กรดอะมิโน คู่มือฉบับสมบูรณ์เกี่ยวกับกรดอะมิโน