กรดอะมิโน เป็นส่วนประกอบสำคัญของโปรตีน และมีความสำคัญต่อการทำงานต่างๆ ของร่างกาย หากไม่มีโปรตีน ร่างกายมนุษย์ก็ไม่สามารถทำงานได้อย่างถูกต้อง โปรตีนมีส่วนเกี่ยวข้องในทุกกระบวนการทางชีวเคมีที่มุ่งรักษาชีวิต ร่างกายมนุษย์ไม่เพียงแต่สามารถใช้ กรดอะมิโน เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ ได้เท่านั้น แต่ยังสามารถใช้ในการประมวลผลด้วย ร่างกายมีประสิทธิภาพมากในการทำลายโปรตีนเก่าให้เป็นกรดอะมิโน

จึงสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ เพื่อสร้างโปรตีนใหม่ได้ กรดอะมิโน 9 ใน 20 ชนิดที่พบในโปรตีนในร่างกายของคุณถือเป็นกรดอะมิโนจำเป็น พวกเขาถูกเรียกว่า จำเป็นเพราะร่างกายมนุษย์ไม่สามารถผลิตได้ด้วยตัวเอง และต้องมีอยู่ในอาหาร นั่นคือเหตุผลที่อาหารที่สมดุล มีความสำคัญต่อสุขภาพของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด กรดอะมิโนสามชนิดแรกที่บุคคลต้องการได้รับจากอาหารคือ BCAAs กรดอะมิโนสายโซ่กิ่งสามชนิด

ได้แก่ วาลีน ไอโซลิวซีน และลิวซีน กรดอะมิโน 6 ชนิดที่เหลือ ได้แก่ ฮิสติดีนไลซีนเมไทโอนีน ฟีนิลอะลานีน ทรีโอนีน และทริปโตเฟน เรามาพูดถึงกรดอะมิโนเหล่านี้ และประโยชน์ต่อสุขภาพ และความเป็นอยู่ของเราในรายละเอียดเพิ่มเติมกัน วาลีนไอโซลิวซีน และลิวซีนเรียกว่า กรดอะมิโนสายโซ่กิ่ง BCAAs พวกเขาได้รับชื่อนี้เนื่องจากโครงสร้างโมเลกุลแตกแขนง นักวิจัยพบว่าการเสริม BCAA สามารถส่งเสริมการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อ

การเติบโตของกล้ามเนื้อ การฟื้นตัวของกล้ามเนื้อ และความเหนื่อยล้าของกล้ามเนื้อลดลง โดยเฉพาะหลังการออกกำลังกาย ประโยชน์เพิ่มเติมของ BCAA ได้แก่ อาการนอนไม่หลับและวิตกกังวลดีขึ้น ระงับความอยากอาหาร การทำให้ระบบภูมิคุ้มกันเป็นปกติ มีส่วนร่วมในการฟื้นฟูเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อ เพิ่มความทนทานในการเล่นกีฬา แหล่ง BCAA ตามธรรมชาติ

ได้แก่ เนื้อแดง ผลิตภัณฑ์จากนม พืชตระกูลถั่วเมล็ด พืช และเมล็ดพืช ปริมาณ BCAA ที่แนะนำคือประมาณ 2 ถึง 4 กรัม ต่อชั่วโมงระหว่างการฝึก และทันทีหลังช่วงพักฟื้น ฮิสติดีน เป็นสารตั้งต้นของโมเลกุลจำนวนหนึ่งและมีหน้าที่หลายอย่างในร่างกาย หน้าที่หนึ่งของฮิสทิดีนคือ มีโปรตีนในปริมาณมาก เช่น เฮโมโกลบินและไมโอโกลบิน เฮโมโกลบิน และไมโอโกลบินเป็นโปรตีนที่มีหน้าที่จับ

และลำเลียงออกซิเจนไปทั่วร่างกายไปยังที่ที่ต้องการ โปรตีน myoglobin มีหน้าที่ในการลำเลียงและขนส่งออกซิเจนไปยังกล้ามเนื้อ ในขณะที่เฮโมโกลบินมีหน้าที่ในการลำเลียงออกซิเจนในเลือดไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย ฮิสติดีนซึ่งมีอยู่ในเฮโมโกลบิน และไมโอโกลบินมีส่วนช่วยในการรักษาเสถียรภาพ และมีส่วนร่วมในการจับออกซิเจน ร่างกายยังสามารถแปลงฮิสทิดีนเป็นฮิสตามีน

ซึ่งเป็นโมเลกุลที่พบในเนื้อเยื่อทั้งหมด โมเลกุลของฮีสตามีนเป็นตัวการหลักในปฏิกิริยาภูมิแพ้ เช่น ลมพิษอย่างกะทันหันและการจามเพื่อตอบสนองต่อการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้บางชนิด ฮีสตามีนยังเกี่ยวข้องกับลำไส้ และช่วยกระตุ้นการหลั่งกรดในกระเพาะอาหาร แพทย์ของคุณอาจกำหนดยาแก้แพ้ เพื่อช่วยบรรเทาอาการของโรคภูมิแพ้และกรดไหลย้อน อาหารบางชนิดอุดมไปด้วยฮิสติดีน

ซึ่งรวมถึงไข่ เนื้อวัว เนื้อแกะ ถั่วธัญพืช ไม่ขัดสี ชีส หมู ไก่ถั่วเหลืองไก่งวงเมล็ดพืชและถั่วต่างๆ ฮิสติดีนยังมีอยู่ในเวย์โปรตีน และผงโปรตีนมังสวิรัติ ส่วนใหญ่ แอลไลซีน ก็เหมือนกับกรดอะมิโนอื่นๆ ที่มีหน้าที่หลายอย่างในร่างกาย แต่หน้าที่ที่สำคัญที่สุดสองอย่าง คือหน้าที่ใน DNA ของเรา และในการสร้างคอลลาเจน ไลซีนช่วยป้องกันความเสียหายของดีเอ็นเอ หรือผลเสียต่อดีเอ็นเอ

แอลไลซีน ยังมีบทบาทสำคัญในกระบวนการผลิตคอลลาเจน และจะทำงานเมื่อมีวิตามินซีในร่างกายเพียงพอเท่านั้น คอลลาเจนเป็นตัวสร้างสำหรับกระดูก หลอดเลือด เนื้อเยื่อ ตา ไต และอวัยวะอื่นๆ ของเรา นอกจากนี้ คอลลาเจนยังจำเป็นต่อการยึดเหงือกของฟันให้แน่น กระบวนการผลิตคอลลาเจนมีหลายขั้นตอน ซึ่งแต่ละขั้นตอนมีจุดมุ่งหมาย เพื่อทำให้โครงสร้างแข็งแรงหรือยืดหยุ่นมากขึ้น

หากไม่มีคอลลาเจน ก็จะไม่สามารถให้การสนับสนุนโครงสร้างแก่ร่างกายได้ คอลลาเจนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการพัฒนาตามปกติของเนื้อเยื่อ และอวัยวะที่แข็งแรง แข็งแรงและทนทาน หลายคนยังพึ่งพาอาหารเสริมแอลไลซีน เพื่อป้องกันการระบาดของการติดเชื้อไวรัส เช่น เชื้อที่เกิดจากไวรัสเริม HSV จากการศึกษาพบว่าต้องใช้ยา 3000 มก. ต่อวัน เพื่อระงับการติดเชื้อ

อาหารที่อุดมไปด้วยแอล ไลซีน ได้แก่ ปลา เนื้อบด ไก่ ถั่วเหลือง อะซูกิ ถั่วแดง ถั่วขาว นมและถั่วเลนทิล เมไทโอนีน มีส่วนสำคัญในการผลิตฮอร์โมนและโมเลกุลต่างๆ ในร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมไทโอนีนมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์โมเลกุลที่เรียกว่า ซาเดโนซิลเมทิโอนีน เกิดจากการรวมกันของ methionine และ ATP

ซึ่งเป็นโมเลกุลพลังงาน หลักของร่างกาย ซาเดโนซิลเมทิโอนีนเกี่ยวข้องกับการทำงานของระบบ และอวัยวะต่างๆ เชื่อกันว่า ดีต่อสมองเช่นกัน การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ในหนูแรทได้แสดงให้เห็นว่าการให้ซาเดโนซิลเมทิโอนีน สามารถให้ผลยากล่อมประสาทที่ไม่รุนแรง นอกจากนี้ จำเป็นต้องมีซาเดโนซิลเมทิโอนีนสำหรับการผลิตฮอร์โมน เช่น norepinephrine และ epinephrine ฮอร์โมนเหล่านี้ ส่งผลต่อร่างกายในรูปแบบต่างๆ อะดรีนาลีน

ซึ่งเป็นฮอร์โมนต่อสู้หรือหนี บางครั้งเรียกว่าอะดรีนาลีน อะดรีนาลีนและนอเรนาลีนจะหลั่งออกมาในสถานการณ์ที่ตึงเครียด และช่วยให้เราตอบสนองต่อสถานการณ์ ไม่ว่าจะโดยการวิ่งหนี หรือเตรียมพร้อมในการต่อสู้อย่างเต็มที่

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : ธาตุเหล็ก โรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กเกิดจากไมโครไซติก